'Uncle Ho'

Dear sir/madam,
We are a couple from the Netherlands (23 and 27 years old) and we are travelling for 5 months through Southeast Asia. During this time we did 2 months of volunteer work in Cambodia where we helped a big NGO which provides free education for unpriviliged youth with their marketing department. Besides that we taught English for a few hours a day. Since we really loved to work together with locals and really experiencing the culture, we would like to do some volunteer work in Laos again. So we were wondering if it is possible to do some volunteer work for your eco-tourism company in the field of marketing/writing content for the website or maybe teaching English? Unfortunately we have now only two weeks to help. We can start from the 23th of January. If there is any other help you need, please let us know! Looking forward to your reply.

Kind regards,
Carleen Frankenmolen and Vincent Hessels
- - - - -
Dear Carleen and Vincent,
Thank you very much for your Email.
Yes, we need volunteer  for marketing and website.
Please give me the date when you come to Luang Namtha after that we can pick you up at the the bus station.
We have free accommodation and food for you.

Best regards,
Phong

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

En huppa.. Vrijwilligerswerk in Luang Namtha (Laos) geregeld!  We hebben enorm genoten van het reizen door Vietnam maar zijn toch wel weer toe aan een iets rustiger schema en om weer wat meer als een local leven. We hebben dan ook heel random alle travel agencies in Luang Namtha, het Mekka voor jungle trekkingen, gemaild met de vraag of ze twee weken hulp nodig hebben. Binnen 1 dag bovenstaande reactie terug, geen skype interview, geen cv's, geen verdere vragen. Nee hoor 'we kunnen wel wat hulp gebruiken dus kom maar'. Ideaal!

Voordat we aan dit avontuur beginnen hebben we hier eindelijk tijd om nog even terug te blikken op midden en noord Vietnam. Een wereld met de meest prachtige lanschappen en met voor ons als hoogtepunt toch Halong Bay (jullie weten wel: al die ontelbare rotseilanden in de oceaan)! Maar uiteraard hanteren we in deze blog wederom de chronologische wijze van schrijven en beginnen we eerst met wat volgde op ons oud en nieuw in Nha Trang.

Dalat
Om tot de prachtige landschappen en leuke plaatsjes te komen dien je allereerst de Russische badplaats Nha Trang te ontvluchten waar we oud en nieuw hadden gevierd met Aukje en Marco. Dit bleek nog lastig te zijn omdat de bus naar Hoi An vol zat. 2 extra dagen in Nha Trang Russische menukaarten doorkijken? Nee dat zagen we niet zitten, maar wat anders? Planning erbij gepakt en bedacht dat 2 dagen Dalat de perfecte oplossing was.
Wat een goede keuze! Allereerst vanwege de prachtige busrit door het Frans-achtige  Alpen landschap en ook om de leuke sfeer in het dorpje, maar het hoogtepunt was toch het Cayoningen! Canyoningen bestaat uit het abseilen van watervallen, het glijden door stroomversnellingen en het springen van rotsen. Maar wat een doodenge ervaring was dat! We kunnen beiden wel zeggen dat dit in de top 3 staat van engste dingen die we ooit hebben gedaan. Vooral bij Carleen was de angst er aardig ingeslagen toen we bij de eerste berg moesten abseilen en Carleen uitgleed en daardoor keihard met haar knie tegen de rots aan kwam. Ook was het die dag gigantisch druk tijdens het Canyoningen en ging de gids wel iets té routinematig te werk in plaats van volle aandacht te schenken aan de gene die daadwerkelijk aan het abseilen was (even ter geruststelling: Ik hing nog wel aan een veiligheidstouw hoor, ik ben niet helemaal naar beneden gevallen). Daarna is Carleen met haar lichtgekneusde en beurse knie verder gegaan en heeft de gids haar toch nog kunnen overhalen om de overige drie watervallen ook te gaan abseilen (hij gaf me niet echt een keus daar niet van..Maar achteraf erg blij dat hij me overgehaald had!). Gelukkig was hij er nu wel met z'n volle aandacht bij. Het hoogtepunt was toch wel de 25meter hoge waterval waarvan we moesten abseilen terwijl het water vol tegen je aan kwam. Aan het einde moest je je van 5 meter gewoon laten vallen en vertrouwen op de gidsen dat je echt niet op een rots terecht kwam. Zie hieronder Carleens vrije val.

Ook de washing machine was een aardige uitdaging waarbij je je na het abseilen weer moest laten vallen in een soort draaikolkerige waterval (zoals een wasmachine dus..). We weten nog steeds niet hoe we erdoor zijn gegaan en weer boven water zijn gekomen, maar hebben braaf de instructies gevolgd van adem inhouden en ogen dicht. Al met al een hele gave ervaring en blij dat we dit gedaan hebben! Of dit voor herhaling vatbaar is laten we nog even in het midden ;). Om nog even te laten zien dat Vincent het ook heus best eng vond, vinden jullie hier het bewijs!

Hoi An
Hoi An, een leuk plaatsje, maar we moeten eerlijk bekennen dat wij toch een stuk meer zijn van de lokale omgevingen en de natuur zijn dan de toeristische dorpjes, hoe leuk ze er ook uit zien. Gelukkig heeft Azië daarop wat gevonden, die ons al veel plezier heeft opgeleverd. Daar is tie dan weer: de motorbike! Een route uitgestippeld naar de ' ancient Cham city of My Son', een religieus centrum met allemaal tempels. Helaas is dit tijdens de Amerikaanse bombardementen deels verwoest waardoor er alleen een aantal ruines zijn overgebleven. Oftewel een wandeling langs wat stenen pilaren, niet heel boeiend (sorry we zijn echt al te erg verwend geraakt na het zien van Angkor Wat). Om toch de lokale verassingen mee te maken besloten we om de terugweg af te werken via een omweg die zo op de kaart gezien ons weer terug in Hoi An moest brengen. Na door de verschillende dorpjes gecrosst te hebben gingen de lokale mensen ons steeds raarder aankijken en dachten allemaal dat we verdwaald waren. Natuurlijk niet! Wij hadden immers onze inmiddels heilige app Maps.me bij ons die precies vertelt waar je bent en duidelijk aangaf dat er een weg liep naar Hoi An. Stug de route volhouden had als resultaat dat de asfaltwegen veranderen in zandwegen en daarna naar moerassen, waterpoelen, rijstvelden en uiteindelijk deed ons de ondergelopen rijstvelden de das om. Dit ging hem echt niet worden, dus maar rechtomkeer gemaakt. Tussendoor ook nog heerlijk gegeten bij de locals. Hoe dat gaat? Je komt aan en maakt het wereldwijd bekende gebaar van je hand naar je mond brengen en ze knikken en lopen naar de keuken en voila na 10 minuten staat er een overheerlijke maaltijd voor je klaar. Tip: pas wel op met de pepers: ontwijk de peper(pitje)s in je gerechten en heb altijd water binnen handbereik. Tussendoor nog wat Vietnamese zinnetjes met ze geoefend wat ze erg waardeerden!

Aangezien motorbiken ons zo goed bevalt kwam het plan naar voren om de motorbike te pakken naar het volgende plaatsje Hue. Een tocht van 6 uur via een prachtige pas. S'morgens om 9 uur stonden we klaar met maar 1 rugtas, de backpacks werden met een busje naar ons hotel in Hue gebracht. Voelt wel raar om zo leeg verder te trekken. Eerst de scooter volgetankt en we vertrokken via een soort van provinciale weg naar Hue. Na eerst een uur gereden te hebben door een vreselijk lelijke stad (Danang) kwam ineens de regen met bakken uit de hemel. Even gaan schuilen bij een lokaal restaurantje en daarna met onze poncho door de miezerregen naar de pas. Helaas was door het weer het uitzicht ook een beetje belemmerd. Het was behoorlijk mistig en het uitzicht reikte niet zo ver, maar toch zeker de moeite waard! Al zal het met mooi weer helemaal fantastich zijn.

Hue
Eenmaal in Hue aangekomen waren we eigenlijk een beetje reismoe waardoor we hier vooral gerelaxt hebben en vrij weinig gedaan. Ook was het zoals we eerder aangaven weer gewoon een leuk toeristisch stadje zonder bijzonderheden. In Hoi An hadden we al afscheid genomen van Aukje en Marco na een paar weken samen reizen. Wij liepen sinds Hoi An 1 dag voor op schema ten aanzien van hen, al doen we precies dezelfde route. Dus weer gezellig in een restaurantje met hen afgesproken. Ook nog afgesproken met een stel uit Engeland die we hebben leren kennen tijdens onze tijd bij SOLS in Phnom Penh. Zij kwamen van het noorden en konden ons vast overladen met tips. Als enige bezienswaardigheid hebben we nog even het Citadel van Hue meegepakt. Leuk wandelingetje door weer allemaal (gerestaureerde) ruines. Ow ja ook hebben we nog even flink gestapt met z'n 2en, oftewel Hue was meer een sociale aangelegenheid.

Hanoi
Op naar de hoofdstad van Vietnam, Hanoi! Het kostte even een 9-urige busrit op een helse weg (lees; zulke grote gaten in de weg dat je een paar centimeter uit je slaapstoel schoot). Aangezien het een nachtbus was hebben we dus vrijwel geen oog dicht gedaan, maar ach dat hoort er ook bij he! Eenmaal in Hanoi hebben we een private tour gedaan met een Vietnames studente. Zij zit bij een organisatie die gratis tours doet door de stad om hun Engels te oefenen met toeristen. Super leuk concept en leuk om eens wat meer over de Vietnamese Cultuur te leren. En nou dat hebben we zeker gedaan! We begonnen bij het Ho Chi Minh Complex, waar je in het mausoleum 'uncle ho' (zoals Vietnamezen liefkozend mogen/moeten noemen) in levende lijve, nouja levend.. opgebaard dan, ziet liggen. Alles eromheen was ook te komisch voor woorden. Van te voren moest je je camera inleveren, je handen mochten niet in je zakken, je mocht geen pet op, geen water mee naar binnen en je moest twee aan twee lopen. Eenmaal binnen stonden 6 bewakers je aan te staren en als je stil bleef staan werd je gewoon vooruit geduwd dat je moest doorlopen. Ja uncle Ho is een heiligdom voor alle Vietnamezen. Aangezien het zuiden van Vietnam helaas zo goed als nooit Ho Chi Minh in levende wijze heeft gezien hebben zij deze arme vietnamezen een heel goede dienst bewezen. De hoofdstad van het zuiden werd veranderd van Saigon naar Ho Chi Minh stad. Zo hadden ze toch nog een beetje contact met hem. En het zuiden waardeert dat enorm! Aldus het verhaal van de Vietnamese studente.. Inmiddels hebben wij geleerd dat Saigon zeker niet vrijwillig is veranderd in Ho Chi Minh stad en de Vietnamezen in het zuiden toch liever Saigon gebruiken! Grappig om te zien wat studenten in hun geschiedenisboeken en van hun familie leren. En over Saigon gesproken, Saigon Beer is echt het lekkerste bier van Zuid-Oost Azie, en laten we eerlijk zijn Ho Chi Minh stad Beer klinkt gewoon niet, wij snappen de zuidelingen wel! Maar terug naar de stadstour. Verder hebben we nog het oude huis van uncle Ho gezien. Uiteraard woonde hij niet in het grote speciaal voor hem gebouwde huis, maar in het kleine schuurtje ernaast. Echt een man van het volk! En eerlijk gezegd deze verheerlijking begrijpen wij volkomen vanuit Vietnamees perspectief.. Na oorlog na oorlog kwam deze  man van het volk en overwon de Amerikanen, een held. Het communistische aspect is voor al die Vietnamezen totaal inrelevant, want zonder hem waren ze pas echt slecht af geweest. De tour ging verder nog langs de old quarter en de French quarter. Mooi om het contrast te zien tussen de Franse bouwstijl van grote gele (zogenaamd goud) sjieke huizen en de Vietnameze kleine kleurloze huisjes, schots en scheef. Inmiddels hadden we al aardig wat van Hanoi ogezien en besloten we de rondwandeling te beëindigen. Maar echt een top tour gehad via een heel goed concept, een aanrader!
Inmiddels weer vergezeld met Marco en Aukje zijn we onze laatste dag naar de gevangenis gegaan. Deze gevangenis werd in de oorlog gebruikt en je ontkomt er niet aan dat je op de hoogte wordt gesteld dat John McCain hier gevangen is gehouden. Als we de Vietnamezen mogen geloven was deze gevangenis echt een Walhalla voor de Amerikanen. De Vietnamezen behandelden ze zo goed; ze mochten sporten, tv kijken, biljarten, kregen meer dan genoeg eten en leerden intussen alles over de Vietnamese cultuur.. en ga zo maar door. Sterker nog, de Amerikanen mochten blij zijn dat ze door de Vietnamezen gevangen genomen zijn. Volgens Wikipedia werden de Amerikanen mishandeld door de Vietnamezen. Blijft communistisch hier he;).

Halong Bay
Halong Bay, voor ons het hoogtepunt van Vietnam! Een trip van 3 dagen geboekt met 1 overnachting op de boot en 1 overnachting in een bungalow op een eiland precies tussen de mooie rotseilanden. Tevens de afscheidstour van het reizen met Aukje en Marco, hierna zouden onze wegen dan toch echt splitsen. Van te voren werd ons al door anderen gewaarschuwd dat Halong Bay enorm toeristisch is. Dit is nog een understatement. Je ligt met tientallen bootjes te dobberen op het water . Het kanoën was ook weer tussen de tientallen andere toeristen om nog maar te zwijgen over de polonaise die de grotten ingaat. Hier tegenover staat wel een prachtig landschap van tientallen rotsblokken in het water waar je doorheen kan varen. Wat zou het helemaal super zijn zonder zoveel toeristen.. En precies daarom hadden we onze hoe-vermijd-ik-masatoerisme tactiek ingezet en 3 dagen geboekt! Na een overnachting op de boot zetten we koers naar een eiland. Oftwel een strand, met bungalows en de rotsblokken als landschap op de voorgrond. Wat een geluk, plots waren alle toeristen verdwenen en waren we nog maar met onze eigen groep van 15 man helemaal alleen op het eiland. Wat een rust en wat een prachtige omgeving! Deze kans lieten we niet liggen en meteen de kano gepakt om even rond te varen.. ach rondvaren.. meer ronddobberen met een biertje.. genieten! Na een BBQ en een heerlijk nachtje in de bungalow zijn we de 3e dag met de cruiseboot weer terug gegaan naar het vaste land. Onderweg hadden we nog een spectaculaire cooking class, jaja we mochten onze eigen loempia's maken (ze smaken hier trouwens totaal anders dan in Nederland). Alle ingrediënten waren al door hen gehusseld waardoor we ze alleen nog hoefden te rollen en daarna mochten we ze zelf opeten, lekker hoor.

Sapa
Net teruggekomen van onze trip naar Halong Bay vertrokken we de volgende ochtend vroeg naar Sapa. Wederom een plaatsje met een prachtig landschap wat bekend staat om het massatoerisme. We wisten wat ons te doen stond.. Kies de langste en zwaarste trekking en de meeste toeristen zullen vanzelf afvallen. Wel maakten we ons een beetje ongerust. Het was immers 6 graden in Sapa en tsja onze kledingkast is meer gericht op het tropische weer. Warme sokken gekocht en een North Face jas en geestelijk voorbereidt op het ergste.. beter konden we ons niet voorbereiden. Aangekomen in Sapa hadden we er expres voor gezorgd dat we eerst een vrij dagje hadden. En we kwamen er meteen achter, het was echt stervens koud (geen enkel hotelletje of restaurantje heeft een verwarmingsinstallatie dus warm werd je ook niet meer). Het leuke was wel dat het dorpje je echt een wintersport gevoel gaf. Pakken we die tenminste nog mee dit jaar en uiteraard geldt dit ook voor de Gluhwein. Onze tocht zou de volgende dag om 6 uur sochtends beginnen. Wij stonden helemaal klaar om 6 uur, maar geen enkel leven in de brouwerij zowel binnen als buiten en geen gids te bekennen. Na enige wachttijd besloten we op zoek te gaan naar een telefoon en te bellen. Na zowel bij de tourorganisatie als ons hotel waar we geboekt hadden gecheckt te hebben bleek het pas tussen half 9 en 9 uur te beginnen.. Lekker dan! Nog maar eventjes wat slaap gepakt. Uiteindelijk werd het kwart voor tien voordat de gids zich meldde, maar we konden in ieder geval beginnen. Met een groep van circa 14 man begonnen we onze tocht. Vergezeld met onze gids van 17 jaar oud die al heel goed Engels sprak. Een heel knap meisje trouwens en dat merkten we onderweg ook waar ze voortdurend nagekeken werd en met haar geflirt werd door de locals. Van haar begrepen we dat ze niet meer uitgehuwelijkt worden.. dus elke local had kans! Naast de andere toeristen en de gids hadden we nog 5 volgvrouwtjes mee. Dat zijn vrouwtjes die heel vriendelijk met je spreken en je helpen bij lastige stukken en zo een band met je proberen op te bouwen om je aan het eind voor het blok te zetten door de verschillende nutteloze spulletjes te verkopen. Wij concentreerden ons liever op het landschap en maakten ze vriendelijk duidelijk dat er bij ons niks te halen viel. De eerste dag liepen we in een stoet vol toeristen door de rijstvelden. De bergen zijn bewerkt naar terrassen waar de rijst verbouwd kan worden Voor hun functioneel, maar voor de toerist een lust voor het oog. Na een wandeling van 12 KM berg op en berg af kwamen we aan bij het lokale dorpje waar we zouden verblijven die nacht. En uit het niets was daar ineens het walhalla voor de Nederlanders.. Chocomelk en kaasblokjes! Bleek een Nederlander getrouwd te zijn en kinderen te hebben met een local en samen een restaurantje te runnen. Heel bijzonder, jammer genoeg geen tijd gehad om naar zijn verhaal te vragen (je zou denken dat je niet zo maar je leventje in NL opgeeft om in de middle of nowhere en een totaal andere cultuur een restaurantje te beginnen). De kaas was echt overheerlijk! In de avond met een biertje het bekende namenspel van de laatste letter van een beroemd persoon moet de eerste letter zijn van de volgende.. Normaal een oersaai spel, maar nu leuk om eens de culturen te ontdekken. De Fransen noemden uitsluitend Fransen op, Canadezen uitsluitend Amerikanen en Vincent die zijn nationale trots niet kon onderdrukken ging op zoek naar wereldbereoemde Nederlanders.
Na een slaap van bijna 11 uur (buiten een discussie met een Mexicaan over de zogenaamde duik van Robben op het WK was er gewoon niks te doen in de avond) vertrokken we de volgende ochtend om 9 uur voor het zwaardere gedeelte van de trek.. we bleven met 6 personen over. Dit was wat meer klimmen en klauteren waar ook onze voorkeur naar uitgaat, een hele leuke wandeling van 5 KM tot de lunch. Daar werden de gladiatoren, de oermensen, de sterksten onderscheiden van de rest.. oftewel wij 2 gingen verder met een stel uit Quebec. Heel interessant om meer te leren over zo'n losstaand staatje in Canada waar blijkbaar bijna niemand Engels spreekt en alleen maar Frans gesproken wordt. Wat een contrast met Nederland! Qua oppervlakte, temperaturen van -30 tot aan 40, bergen en ga zo maar door, heel interessant! Op het middagprogramma stond nog eens 10 KM. Een redelijk makkelijke wandeling met soms wat klimmen, maar vooral leuk doordat er geen toeristen meer te zien waren en we meer uitleg kregen over de natuur en omgeving. Tussendoor kregen we af en toe een plantje aangereikt waardoor we de natuur zelfs konden proeven! Smiddags om 4 uur aangekomen, meteen even lekker gerelaxt en gezamenlijk gegeten van de ongeveer 10 borden vol met eten die voor ons vieren klaar stonden. Na het eten kwam ons gids met de rijstwijn aangezet. Rijstwijn is een drank sterker nog dan Wodka.. maar prima een shotje.. eigenlijk wel lekker! Na 5 minuten en 3 shotjes per persoon later bleek haar bedoeling om de fles zo snel mogelijk leeg te krijgen. Nadat we haar erop attendeerden dat ze haar glas steeds niet helemaal opdronk ging het tempo gelukkig iets omlaag naar elke 5 minuten een glas. Gelukkig was de rijstwijn op na een shotje of 8 per persoon.. prima geslapen! De laatste ochtend nog even 5 kilometer gelopen en terug gereden in de mist. Precies het gedeelte waar we de dagen daarvoor hadden gelopen, wat een geluk met het weer en de mist! Gelukkig kreeg je het tijdens het trekken ook snel warm, dus niet koud gehad!

Weetjes:
- We hebben eindelijk onze kaart geüpdate! Als je op het tabblad bovenaan deze site klikt op kaart kun je precies zien waar, wanneer en hoe lang we overal zijn geweest.
- we een echte drijvende oesterboerderij hebben bezocht! Heel interessant om te zien hoe er parels uit oesters gefabriceerd worden. En ja jullie lezen het goed, gefabriceerd.. Helaas produceert maar een klein percentage van de oesters een parel, de rest wordt gewoon gemanipuleerd door een stukje in de oester te stoppen waarna het afweersysteem van de oester aan het werk gaat en er zo een parel ontstaat. Vervolgens betaal je per parel dan tussen de 25 dolllar en 30.000.. laat staan wat een hele ketting kost!
- we doodleuk tijdens de trekking in Sapa werden gewaarschuwd om wat minder de bomen en bamboetakken te gebruiken bij het afdalen, er konden dan slangen naar beneden vallen..
- je bijna echte vans/all stars kan kopen voor een tientje.. meteen ingeslagen!