De warme voorbereiding op de kou

Deze laatste blog schrijven we terwijl we over Afghanistan en ijsvlaktes vliegen. Een totaal tegenovergestelde wereld dan van het tropische, rustgevende en relaxte Zuid-Oost Azië. Geef ons maar het laatste. We hebben niet voor niets de winter in Nederland willen ontwijken. Toch beseffen we dat we een paar uur verwijderd zijn van het koude kikkerlandje. Het serieuze leven wacht, wat ook heel prettig zal zijn, vooral het weerzien met iedereen. Toch missen we het al, het avontuur, een lange periode elke dag andere culturen en de mooiste plekjes ontdekken en niet weten wat je te wachten staat. We kijken met een enorme glimlach op deze 5 maanden terug en zullen hoogstwaarschijnlijk nog vaker voor een enige periode in het buitenland zijn.

Luang Prabang
Na 2 weken vrijwilligerswerk was het weer tijd om te reizen. Langzaam trekken we naar het zuiden, naar de warmte waar we echt wel behoefte aan hebben. De eerste etappe was een 10 urige busrit naar Luang Prabang. Dit keer zonder scooters, tientallen pakketjes, maar gewoon alleen maar toeristen. Wel weer een en al bochten werk, oftewel 10 uur lang voor je uit staren zodat je niet misselijk wordt. Gelukkig konden we een aantal keer naar buiten voor frisse lucht. In Laos zijn namelijk Chinezen een spoorlijn aan het maken naar Thailand en dat werkverkeer moet gewoon doorgaan, dus ja dan moet je soms een half uurtje wachten met z'n allen totdat de weg weer vrij is gemaakt. China is trouwens enorm actief in de omliggende landen en maakt ook graag gebruik van de corrupte overheid in Laos. Alle belangrijke transportwegen en bedrijven zijn in handen van Chinezen. Zo hebben ze ook ons plan om Luang Prabang per boot te bereiken gedwarsboomd door een enorme dam te bouwen halverwege de rivier. Scheen een hele mooie route te zijn waar uiteraard Laos van kan profiteren, maar dat loopt dus even iets anders aangezien voor de overheid geld belangrijker vindt dan de toekomst van Laos. Na onze bustocht arriveerden we in Luang Prabang. Van te voren hadden we 2 hotels uitgezocht waar we wilden slapen. Beide vol. De rest van het straatbeeld werd bepaald door hotels met de bordjes 'vol'. Na zeker 30 hotels kwamen we een hotel tegen die ons aanbood om buiten te slapen.. 'Ja echt niet!!' gevolgd door "ehm.. ja waarom ook niet, geen zin om nog langer met onze backpacks rond te lopen'. De eerste nacht dus doorgebracht in de tuin, wel met een houten plank als dak. Matrassen en dekens functioneerden zowel als muur en deur. Prima geslapen!
 
Luang Prabang, iedereen is heel enthousiast over dit plaatsje, maar kan niet vertellen waarom. Tot deze groep behoren wij ook. Wat we wel kunnen vertellen is dat er een ongelooflijke mooie waterval (Kwang Si waterfalls) is op 20 km afstand. Met een scootertje erheen. Weer een vrachtwagen gespot die op zijn kant lag en zijn lading aan het ophalen was in de natuur. Bij de waterval aangekomen blijkt ook een reservaat voor beren te zijn. Dit ter bescherming, aangezien beren in Azië afgemaakt worden voor medicijnen en het gebruik van de huid. Leuk om te zien dat hier aandacht aan wordt besteed en goed om te weten, maar we waren toch gekomen voor de waterval. En deze stelde onze totaal niet teleur. Super helder blauw water komt er bovenaan in grote hoeveelheden naar beneden gekletterd en via kleine watervalletjes stroomt het steeds verder. Hierdoor krijg je ook verschillende helderblauwe zwembadjes. Uiteraard wel vol met westerse toeristen die een duiknamen en met Aziaten gehuld in zwemvesten die in het water sprongen zonder te kunnen zwemmen. Eindelijk een grote waterval gezien, onze dag was geslaagd!

Maar onze trip naar Azië was eigenlijk pas voltooid als we op een olifant hadden gezeten. En tja Laos, het land van de duizenden olifanten leek ons daar uitermate geschikt voor. Dus een trip geboekt met kajakken, bezoeken van een grot en whiskey village en als hoogtepunt het olifant rijden. En ja we weten inderdaad dat het heel zielig voor de olifanten is. Eigenlijk zijn het wilde beesten die d.m.v. mishandeling zijn afgericht. Maar goed toch maar gedaan! Het eerste onderdeel was kajakken. Voor het kajakken stond het water van de rivier heel laag dus we hadden ons al voorbereid op 2 uurtjes hard werken, maar gelukkig viel dit mee. We hadden zowaar meerdere stroom versnellingen. Gelukkig ook maar, want in de andere kajak zaten een Koreaan en een Australiër die anders echt nooit aangekomen waren. Met lucht scheppen of je peddel in het water dopen schiet het niet echt op namelijk. Na 2 uur aangekomen in een grot vol met Buddha's wilden we snel doorgaan naar de olifanten. Dit geldt niet voor de Koreaanse die uiteraard eerst minimaal honderden foto's gemaakt moest hebben. Eindelijk waren we bij de olifanten, na een lunch stapten we via een trap de olifanten op. Je zat wel op een soort stoeltje. Best hoog! Na een paar hele leuke minuten heb je het eigenlijk wel gezien. Gelukkig hadden ze voor ons het extra onderdeel baden in petto. Nu mocht je tenminste zonder stoeltje op de olifant zitten wat het veel leuker maakt en je ging zelfs de rivier in. We zaten net lekker totdat de gidsen water op de olifant gooiden. Voor we het wisten lagen we in het water. Dit was dus een commando om toeristen eraf te gooien. Nou als een olifant je naar achteren gooit heb je echt geen schijn van kans. Heel vet om mee te maken. Ook leuk om te zien dat ze zich echt vermaakten in het water en dat je samen met ze rond kon zwemmen. Na afscheid te hebben genomen van de olifanten, stond alleen nog de Whiskey Village te wachten. Village? Een dorpje hoe je precies ziet hoe het gemaakt wordt en de geschiedenis erachter leert? Ehm.. nee! Gewoon een kraampje waar je whiskey kon proeven en waar ze bijzondere whiskey verkochten zoals bijvoorbeeld whiskey met insecten en slangen erin. Prima souvenirtje!

 
Vang Vieng
Tijd voor de 2e etappe op onze reis naar het zuiden. De nummer 1 feestplaats van heel Azië, Vang Vieng was de bestemming. Voor vele (en vooral) Amerikaanse Backpackers bestaat een gemiddelde reis in Azië uit Bangkok en Vang Vieng, eventueel aangevuld met een derde feestplek. Dit wordt mede veroorzaakt door het legendarische tuben. Tuben? Met een band de rivier afdrijven. Heel onschuldig ware het niet dat ze verzonnen hebben om allemaal barretjes aan de zijkant te maken die je d.m.v. een fles aan een touw binnenhalen. Dit leverde de afgelopen jaren ook de nodige (in 2011: 22 toeristen) dode toeristen op. Dronken en drugsgebruikende toeristen op het water of rotsen bleek niet zo´n goed idee. Niet echt een goed imago voor het plaatsje en land. Vandaar dat het tuben in eind 2012 ook aan banden is gelegd. Gelukkig voor ons is het nu weer open, wel met maar 4 barretjes die aan strenge voorwaarden moeten voldoen. Geen drugs en geen rare drankjes maar nog steeds veel (sterke) drank. En tja als je daar bent dan moet je zelf natuurlijk uitzoeken of de regeltjes werken etc. In de middag rond 12 uur werden we met onze banden een paar kilometer verderop gedropt. Uiteraard bij een bar. Met biertjes in ons hand, uitkijkend op backpackers die zelf voorgemixte drank hadden meegenomen en drankspelletjes speelden en vooral grappig uitkijkend op verbaasde Koreanen die op dit punt met hun kano tocht begonnen en natuurlijk dit rare schouwspel op de gevoelige plaat moesten vastleggen. Na een paar biertjes vonden we het tijd om de banden te pakken en te drijven naar de eerste bar die al na 200 meter opdoemde. Hier hetzelfde schouwspel, alleen waren er hier andere Koreanen. Hier waren Koreanen die samen met de andere toeristen de modderpoel in gleden. Prima vermaak om te aanschouwen. Op naar de derde bar waar we inmiddels in de feeststemming waren gekomen en we het bier inwisselden voor buckets. Ook een gouden uitvinding. Een emmer vol met cocktail. Hier ging het meer los en was iedereen aan het rondspringen. Ook hier was er weer een gekke Koreaan die op het dak van de bar was geklommen. Dit was de rest ook opgevallen en hij werd met 'jump' 'jump' overgehaald om te crowdsurfen. In Korea kennen ze blijkbaar dit fenomeen niet. Hij sprong wel, maar met zijn benen omlaag en precies op een plek waar niemand stond om hem op te vangen. We hebben het op film trouwens! Door alle gezelligheid ging de tijd wel heel snel. Doordat het water laag stond en er weinig stroomversnellingen waren zou het twee uur duren om het einde te bereiken. Voor 6 uur diende je terug te zijn, anders kreeg je een gedeelte van de borg niet terug. Het was eigenlijk te gezellig om te gaan, maar we wilden perse het parcours afmaken dus om 4 uur maar verder gegaan. Door gebruik te maken van onze slippers konden we ook steeds een beetje vaart maken dus 6 uur zou geen probleem zijn. Echt heerlijk om in een band met een biertje de rivier af te drijven. Na enige tijd zag Vincent ineens in zijn ooghoek een jongen heel lelijk van een rotstrappetje vallen en head first enkele meters naar beneden stuiteren. Gevolgd door gehuil en paniek geschreeuw van zijn vriendin met "please, breathe!'. Ja na zo'n val kan het ook niet goed met je zijn. Heel raar dat er mensen gewoon doordreven en de jongen passeerden. Wij besloten om terug tegen de stroming te gaan peddelen om te kijken of we konden helpen. Inmiddels bij het slachtoffer aangekomen bleek hij gelukkig wakker te zijn en prima bij kennis te zijn. Wel genoeg bloed op zijn hoofd, maar naar omstandigheden ging het redelijk. Dit had veel ernstiger kunnen aflopen! Na ze gerustgesteld te hebben en zeker te weten dat er een boot onderweg was om hem naar het ziekenhuis te brengen gingen we weer verder. Nu snapten we wel hoe het kan dat er genoeg toeristen dodelijk zijn verwond tijdens het tuben. Deze had het ook zomaar kunnen zijn want zijn val zag er echt beroerd uit. Nu moesten we wel echt haasten om op tijd terug te zijn. Half 7 is het geworden, in de schemer net voor het donker en voor het gevaarlijk werd. Iedereen vertrekt na het tuben de kroegen in waar je weer Koreanen helemaal los ziet gaan. Na eerst verbaasde gezichten van alle westerlingen, smolten de culturen samen tot een groot feestgedruis. De verrassing van de reis m.b.t. tot feesten: De Koreanen met stip op 1! Gangnam style!

Hebben jullie dan alleen maar gefeest daar? Nope, er scheen ook een enorme grot te zijn en een oase met helder blauw water. Dit keer voor de fiets gekozen. De weg zou te slecht zijn voor het scooter rijden. Voor de fiets achteraf ook, deze etappe was te vergelijken met Parijs-Roubaix. Na enige training en de drift om de etappe zo kort mogelijk te laten zijn haalden we op de terugweg zelfs een Tuk Tuk in. We kregen respectvolle blikken. Maar eerst de heenweg naar The Blue Lagoon. Halverweg kwamen we 2 Amerikanen tegen die net terugkeerden en ons vertelden dat er echt niks aan was. Wat!? Voor niks dit stuk gereden? Maar nee kon toch niet, iedereen was er zo positief over.. Even onze app Maps.me erbij gehaald. En tja dan kom je er achter dat dit niet de echt Blue Lagoon was, maar een persoon die toeristen oplicht met een neppe Blue Lagoon. Na ze de weg te hebben gewezen en onze helse tocht afgemaakt te hebben kwamen we aan. Een helderblauw meer waar je vanaf de boom in kon springen, in kon zwemmen of gewoon aan de kant kon chillen. Onze voorkeur ging uit naar het laatste. Wel relax, maar niet het hoogtepunt. Dat was de naastgelegen grot. Je kon met een gids of zonder gids. De meeste toeristen gaan zonder gids. Er wordt wel gewaarschuwd om niet te ver te gaan aangezien je niks ziet en er tientallen gangen zijn en het gemakkelijk is te verdwalen. Het schijnt dat er mensen verdwaald zijn en hun laatste adem in de grot hebben uitgeblazen. Toch wilden we graag gaan en even kijken hoe ver we konden komen. Gewapend met een hoofdlamp gingen we grot in. En zonder licht kon je je eigen hand niet eens zien. Wel tof om gewoon zelf zo alleen rond te lopen.

Vientiane

De hoofdstad van Laos, onze laatste 2 dagen in Laos, een enorme grote stad met druk verkeer en tientallen toeristische trekpleisters zou je verwachten.. Nou niet dus. Dit hadden we van te voren al om ons heen gehoord en gelezen dus we waren er al een beetje op voorbereid. Op zich heeft het stadje wel een gemoedelijk en leuk sfeertje maar er is gewoon helemaal niks te zien en te beleven! We kwamen s'middags aan en zouden de volgende dag een nachtbus nemen dus zoveel tijd hebben we er ook niet door gebracht. De eerste middag hebben we lekker rondgewandeld en de zonsondergang bij de rivier gekeken. Wel heel grappig, de rivier naast Vientiane ligt precies op de grens met Thailand. Oftewel de ene helft van de rivier is van Laos en de andere helft is van Thailand. Verder nog even over de nightmarket gestruind en toen maar opgezocht wat DE attractie is voor de avond. Je raad het nooit, bowlen! 

'A visit to a bowling alley is a definite ‘must-do’ for anyone interested in a lively night out with loud music, cold beer and chatty, smiling locals. Sure, the balls are a little chipped, the scoreboard is temperamental and instructions are displayed in Spanish (bought second-hand from Mexico, perhaps), but it all adds to the charm of bowling in Vientiane. The Lao Bowling Centre is the best place to go if you want to see middle-class Laotians laughing, joking and having fun.'

Dit moesten we meemaken! Eenmaal aangekomen bij de bowlingbaan bleek het allemaal wel mee te vallen. Al is het inderdaad dat mensen bowlen met hun blote voeten terwijl ze een peuk in hun mond hebben en een biertje in de andere hand. Ook zijn de banen niet helemaal vlak meer waardoor rechte ballen een afwijking krijgen naar links en rechts en daarbij helpen bowlingballen met gaten ook niet echt. Ook wij zijn op blote voeten van start gegaan (en nee gelukkig heeft Vincent geen bowlingbal op zijn nog herstellende teen laten vallen). Hele grappige ervaring door de sfeer en voor de prijs van 3 euro per potje kan je om de omstandigheden ook zeker lachen! Vincent heeft gewonnen trouwens! Helaas geen bewijs. Ze keken ons beetje vreemd aan toen we vroegen of we de scores mee konden nemen. De volgende dag toch maar de enige highlight van Vientiane meegepakt, het buddhapark. We vonden het tijd om weer eens lokaal te doen en dus pakten we de lokale bus in plaats van de veel te dure georganiseerde tuk tuks. Heel grappig, in Laos werkt de bus blijkbaar zo dat als je op de stopknop van de bus drukt, deze ook daadwerkelijk meteen stopt op die plek. En als je ergens op straat staat te zwaaien kan je gewoon mee. Tsja waar heb je nog bushaltes voor nodig? Het enige nadeel hiervan is dat de bus veel te vaak stopt en mensen niet bedenken dat als er iemand op 1 punt uitstapt, en zij 20 meter verder eruit willen dat ze er dan tegelijkertijd uit gaan. Nee hoor, gewoon 20 meter later weer de bus laten stoppen. Ach het duurde even maar we hebben het buddhapark gehaald hoor. Erg leuk park met allemaal vreemde standbeelden. Sommige beelden hadden meerdere armen, leken op octopussen en anderen aten dieren op of hadden verschillende hoofden. Erg bijzonder, maar weer is wat anders dan van die normale standbeelden! Beelden zeggen in dit geval denk ik meer dan woorden:

Op tijd terug naar ons hotel om de nachtbus naar Bangkok te nemen. En ja van midden Laos all the way naar Bangkok in een keer. Gelukkig zijn de wegen in Thailand helemaal geweldig vergeleken met de andere landen en leg je dus ook twee keer zoveel kilometers af in dezelfde tijd, heerlijk! Alsnog wel een ritje van ruim 10/11 uur, maar we hadden heerlijke ligstoelen (niet zo lekker als de ligbedden in Vietnam helaas) dus we hebben eigenlijk prima geslapen!

Bangkok
Terug in Bangkok waar onze reis 5 maanden geleden ook begonnen was, heel gek en wel heel definitief dat het einde eraan zit te komen. Gelukkig was dit maar een korte tussenstop voordat we naar het prachtige Thaise eiland Koh Tao zouden gaan. Vorige keer in Bangkok hadden we al het hele backpackersdistrict van Khoa San Road ontdekt en daarom wilden we nu eens een ander gedeelte van Bangkok verkennen. Na enige research werd het Sukhumvit. Ons hotel hadden we uitgekozen op basis van de geografische locatie, vlakbij een station van de skytrain. Echt  een verademing die skytrain voor iets meer dan een euro kom je zo naar alle andere wijken in Bangkok. Voor het geval Sukhumvit niets was konden we tenminste alle andere kanten op. Maar eerst deze wijk de kans geven. Na in de ochtend rond 8 uur ingecheckt te hebben begonnen we met onze verkenningstocht. Het bleek dat het straatbeeld alleen bestond uit shoppingmalls, Burger Kings en Starbucks met aansluitend straten waarin de nodige pubs verscholen zaten. Ahh hier gaan dus al die oude mannen heen om een jonge Thaise meid aan de haak te slaan. Uiteraard hoort in dit straatbeeld ook de bekende shemale (een man met borsten en andere vrouwelijke kenmerken of een vrouw met een klokkenspel, het is maar hoe je er naar kijkt). Voor Carleen was het haar eerste keer dat ze er een zag. Een moment van 2 minuten open mond staren volgde. Gevolgd door vragen ' waarom zou iemand dit doen?' En "wat moet een man met zo iemand?'.Een hele belevenis. Na de dag uitgezeten te hebben besloten we de zonsondergang te aanschouwen vanuit een Skytower. Netjes gekleed volgens het voorschrift zochten we de dichtstbijzijnde op. Gelukkig gemakkelijk te bereiken met de Skytrain. Wat een prachtig uitzicht over Bangkok! Voor als jullie ons niet geloven of een beter beeld ervan willen hebben. We hebben zo´n 50 foto's. Uiteraard was het wel de bedoeling dat je iets te drinken nam. Een dag eerder betaalde je 3 euro voor twee flesjes van 640 ml. Nu moesten we kiezen uit biertjes van 7 euro en dan het gewone formaat. En uiteraard kwam het nog een service fee bij waarbij de prijs per biertje op zo een 8 euro uit kwam. Maar het was zeker de moeite waard! Daarna op zoek gegaan naar een eettentje vlakbij het hotel. En ja hoor de wijk was ineens tot leven gekomen. Hele gezellige restaurantjes en allemaal marktkraampjes. Uiteraard wel met de verschillende seksspeeltjes, maar toch een leuke sfeer. Alleen geef ons de volgende keer toch maar Khoa Soan Road.

Koh Tao
De volgend dag in Bangkok hebben we nog een beetje rondgelopen om in de avond de bus te pakken naar Koh Tao, een eiland in het zuiden van Thailand. De bus vertrok al om 19.00 vanuit Bangkok naar het vasteland in het zuiden, waar vervolgens een ferry op ons zou liggen wachten om ons naar het eiland te brengen. Je zou denken dat je zo'n busreis zo zou plannen dat wanneer de bus aankomt, je gelijk door de boot op kan. Nou nee hoor. Om 4uur s'nachts werden we wakker getrommeld in de bus en op een verlaten haven achtergelaten te worden met de mededeling dat de boot pas om 7 uur s'ochtends zou gaan. Lekkere aansluiting dus! Maar aangezien we deze reis hebben geleerd om overal in slaap te kunnen vallen, lukte het ons zelfs om op een houten bankje nog een beetje bij te slapen. In de ochtend vertrokken we dan echt met de boot naar Koh Tao. Hier keken we al weken naar uit! Een eiland 70 km van het vaste land, met witte stranden, helderblauwe zee en welke bekend staat als het snorkel en duik paradijs. Vergeleken met andere populaire Thaise eilanden was dit eiland wel iets rustiger qua uitgaan en meer gericht op activiteiten, maar bij velen hun favoriet. In eerste instantie was  ons plan om hier maar een paar dagen te blijven en daarna nog de totale uitgaansgekte op het andere eiland Koh Phangan op te zoeken. Maar uiteindelijk bleken we ons zo goed op Koh Tao te vermaken dat we dat laatste tripje hebben overgeslagen.

Wat wij een week lang op een zonovergoten eiland hebben gedaan? Heerlijk relaxen, strandhangen, boeken lezen, zwemmen en genieten van ons laatste weekje zon voor we naar Nederland zouden gaan. Gelukkig zijn we niet alleen maar lui geweest. Alle stranden op loopafstand hadden we inmiddels gehad dus nu wilden we graag het eiland verder verkennen. Normaal zouden we daarvoor een motorbike huren maar na wat google werk kwamen we erachter dat dat op Koh Tao niet het meest handige is wat je kunt doen. Ten eerste is het eiland gigantisch heuvelachtig met hele steile hellingen, waarbij asfalt wordt afgewisseld met wegen met losse stenen en echte zandpaden. Het blijkt dat hierdoor gigantisch veel ongelukken gebeuren. Daarnaast staat Koh Tao bekend om de echte motorbike scams, waarbij je gigantisch opgelicht kan worden. Zodra je een motorbike huurt nemen ze je paspoort in en betaal je een forse borg, waarna je bij terugkomst te horen krijgt dat je allerlei schrammetjes hebt veroorzaakt en daarom de totale schade moet vergoeden van zo'n 250 euro. Hoe overtuigd je ook bent dat je dit niet hebt gedaan, zij hebben je paspoort dus ze kunnen je alles maken. Uiteindelijk komt het er op neer dat je de vergoeding betaald en je paspoort terug krijgt. Ook de politie blijkt hier corrupt want die steken hier geen vinger voor uit. Iemand die wij op het eiland hebben ontmoet is dit verhaal ook daadwerkelijk overkomen. Geen motorbike voor ons dus! Maar ja hoe leg je dan de 6 km naar de andere kant van het eiland af? Met een mountainbike! Het duurde even voor we de enige zaak in Koh Tao die mountainbikes verhuurt konden vinden (nee niemand gaat voor z'n lol op het eiland mountainbiken behalve wij) en toen begon ons avontuur. Na 5 minuten begon ons toch lichtelijk te dagen waarom niemand mountainbikes huurt, super steile stukken omhoog in 30 graden! Vincent vergelijkt het met de derde categorie van de Tour de France door de korte steile stukken. Helaas konden we toch niet tippen aan de wielrenners van de Tour de France en hebben we wat stukken moeten lopen omdat we echt niet omhoog  konden komen. Maar na bloed zweet en tranen waren we daar eindelijk, het hoogste punt van onze route (bijna 200 meter hoogte bereikt in 3km) en hoefden we alleen nog maar omlaag. Phieuwww. Al gauw bleek dat we iets te snel hadden gejuicht. We hoefden weliswaar alleen nog maar naar beneden maar deze stukken waren zó steil dat je banden begonnen weg te slippen en we even bang waren dat we over de kop zouden gaan. Best spannend dus en uiteindelijk besloten weer een aantal stukken gewoon bergafwaarts te lopen. Gelukkig, eenmaal aangekomen bij het strand werd onze inspanning volledig beloond. Een prachtig zandstrand waar je ook nog mooi kon snorkelen. Uiteraard moet je aan het eind van zo'n dag ook weer terug. Heel even hebben we overwogen om een taxi terug te nemen, maar toch besloten als echte bikkels terug te fietsen. Beginnend met een half uur steil omhoog lopen. Dit stuk zou al zwaar zijn als je gewoon zou lopen, laat staan met een fiets in je hand. Maar eenmaal weer terug op het hoogste punt hoefden we alleen nog maar naar beneden, heerlijk! Op zowel de heen en terugweg kregen we gelukkig genoeg goedkeurende en respectvolle blikken van mensen in taxi's en op motorbikes, geen enkele andere fietser gezien haha!

 Ons hoogste punt!

Naast het heuvelachtige landschap en de mooie zandstranden staat Koh Tao ook bekend om de prachtige onderwaterwereld en de goedkoopste plek ter wereld om je duikbrevet te halen! Op het kleine eiland zijn zo'n 40 duikscholen die met elkaar de concurrentie aangaan waardoor je al voor 180 euro (incl. accommodatie) je duikbrevet kunt halen. Gelukkig had Carleen op haar 11e al haar duikbrevet gehaald, en daarna ook gelijk 11 jaar niet meer gedoken.. Tijd om dit weer eens op te pakken dus! Eerst maar eens begonnen met een Scuba Review om alle skills weer onder de knie te krijgen zoals onder water je masker af en opzetten, evenwicht bewaren etc. Toch wel erg handig aangezien ik niet eens meer de handgebaren wist of hoe je je duikfles moest optuigen! Gelukkig ging dat heel goed en gelijk daarna een duik gemaakt. Geweldig om weer eens onder water te zijn, tussen alle vissen te zwemmen en het prachtige koraal te bekijken. Wel even een spannend momentje toen we twee keer een gevaarlijke vis tegen kwamen (kan helaas echt niet meer op de naam komen). Deze vis bewaakt zijn territorium en was nu ook nog eens in zijn paartijd waardoor deze extra gevaarlijk was. Zodra je zijn territorium binnen zwemt zal die gelijk aanvallen waar je aardige wonden aan kunt overhouden. Gelukkig wist de duikinstructrice zijn territorium te ontwijken en ben ik weer levend boven gekomen!
Om Vincent ook van de onderwaterwereld te laten genieten zijn we de dag erna gelijk een snorkeltour gaan doen. Met een grote boot zijn we naar alle mooie snorkelplekken rondom Koh Tao gegaan waarbij we elke keer zo'n drie kwartier de tijd hadden om rond te zwemmen. Erg mooi allemaal! Helaas zijn we beiden al verwend geraakt met Egypte (en Carleen met Bonaire) waardoor de kleuren van het koraal toch wat tegenvallen (erg bruinig en weinig kleur) maar goed we mogen niet klagen he! De vissen waren gelukkig wel heel kleurrijk. Het hoogtepunt van de snorkeltour had Shark Bay kunnen zijn. Hier zwemmen met zwartepunthaaien van zo'n 1.60 meter die totaal ongevaarlijk zijn. En ja die wilden we wel zien natuurlijk! Maar aangezien er op dat moment 5 snorkelboten in de baai lagen zijn die haaien natuurlijk allang afgeschrikt. Wel hebben we een glimp mogen opvangen van een minihaaitje. Dus gelukkig maar, we kunnen zeggen dat we een haai hebben gezien!

Verder zijn we volledig ondergedompeld in het nachtleven van Koh Tao. Het is misschien niet de totale gekte van de andere eilanden maar ook hier kan het aardig los gaan. Voor 12 uur heeft elke strandbar een eigen vuurshow op het strand. Erg gaaf om te zien hoe een aantal jongens met vuur aan het spelen zijn; vuurballen in de lucht gooien, met vuurstokjes spelen en zelfs hele acrobatiekshows met vuur houden. Na de show is het ook standaard tijd voor het limbodansen, waarbij je onder een brandende stok door moet dansen en deze steeds lager gezet wordt. Zodra de drank wat meer begint te vloeien is het dan ook tijd voor de 'naked limbo' waarbij je een gratis cocktailemmer krijgt als je naakt gaat limbodansen. Gek genoeg zijn er zat mensen die dit er voor over hebben haha. Wel hilarisch om te zien. Na het limbodansen is het dan tijd voor het vuurspringtouwen, waarbij je net als vroeger met meerdere mensen in een lang springouw kunt springen. Leuk dat van die ouderwetse spelletjes ineens weer populair worden als je er vuur aan toevoegt. We hebben ons zelf er niet aan gewaagd maar aan de mensen te zien die het vuur raakten bleek het relatief ongevaarlijk en pijnloos te zijn. Erg goed vermaak om de avond mee door te brengen dus! Uiteindelijk wordt de muziek wat harder gezet en gaat iedereen los op het strand, heerlijk sfeertje! Zie hier het limbodansen!

3e keer Bangkok

Na maar liefst 7 dagen genoten te hebben op het eiland was het tijd om weer terug te keren naar Bangkok, onze laatste bestemming voordat we het vliegtuig instapten. Het verlaten van het eiland voelde ook eigenlijk als het einde van onze trip. Om toch in de avond nog de gezelligheid op te zoeken en de volgende fris rond te lopen in Bangkok, besloten we voor de duurdere trip te gaan waarbij je al in de avond rond 21.00 aan kwam in plaats van midden in de nacht.Een top idee! Dit keer zaten we wel op Khoa San Road en het bleek veel en veel drukker te zijn dan 5 maanden geleden. Dit had als resultaat dat de straat vol stond met toeristen die los gingen op de pompende muziek. De tactiek van elke bar is op de muziek zo hard te zetten dat de gasten vanzelf wel komen. Tsja ten eerste zorgde dit ervoor dat je overal 3 nummers keihard door elkaar hoorde en dat iedereen op straat bleef dansen. Mede veroorzaakt doordat er om de paar meter een kraampje stond waar je iets goedkoper bier en buckets kon halen. Bij deze meerderheid sloten wij uiteraard ook aan. Wat een gezelligheid! Totdat de politie ineens de straat in kwam rijden en alle muziek uit ging en de kraampjes verdwenen en dat om 12 uur al! Beetje jammer! Gelukkig toen onze verbazing nog net pas over was en de politie amper enkele meters verder was kwamen de muziek en de kraampjes weer tevoorschijn. En we dansten verder! Uiteraard hadden we wat research gedaan over de clubs to be. Nr.1: Brick Bar. Volgens de lonely planet een café/bar waar vooral locals los gingen op een band en zelfs op tafels dansten. Daar moesten we zijn! Na wat rondvragen kwamen we aan en wat we daar aantroffen.. Een tent vol met Aziaten die de hele tent rond sprongen en alle nummers uit hun hoofd kenden en inderdaad. Bizar om te zien en een enorme leuke sfeer. Helaas was de drankprijs er ook naar dus na een half uurtje met open mond beetje mee bewogen te hebben trokken we eropuit naar de volgende club, genaamd The Club. De Escape van Bangkok met het standaard repertoire van House muziek voor toeristen (house remixes van Red Hot Cilli Peppers). En na een Vodka bucket die ons de das om deed waren we ook aardig aangeschoten dus de terugweg duurde iets langer met Vincent die bij de supermarkt een 6 liter fles mee wilde nemen en van alles uithaalde. Maar gelukkig was moeder Carleen bij hem. De volgende ochtend, na enige hoofdpijn, uiteraard afscheid genomen van Bangkok met de boottaxi. Ons favoriete vervoersmiddel. Dit geldt niet voor iedereen. De golven waren iets hoger dan anders waardoor enkele toeristen totaal doorweekt op hun eindbestemming zouden komen. Kwamen wij goed weg omdat wij net daarvoor de vrije stoelen hadden afgestaan aan een van de slachtoffers. De boottaxi bracht ons naar Chinatown. Het walhalla voor shopaholic Carleen, dus deze dag was zo voorbij inclusief de avond. Neeeeeeeeeee! Onze tas moesten we inpakken! De volgende ochtend in de taxi de laatste zon meepakken, onze laatste Baht uitgegeven en het vliegtuig gepakt naar Moskou. Van 35 graden naar min, maar wel een mooi uitzicht op de ijs- en sneeuwvlaktes van uit deze hoogte!

Weetjes:

- We willen nog niet naar huis. Objection! 

- we in Moskou een enorme sprint hadden gemaakt en de hele rij voordrongen omdat onze vlucht over een klein half uur ging en we bij de gate er pas achter kwamen dat we ons vergist hadden in de tijd en dat we een uur te vroeg waren.
- we de bovenstaande extra tijd hebben gebruikt om Vodka in te slaan
- we op de terugweg niet alleen via Afghanistan, maar ook Pakistan vlogen. Niet onze voorkeurslanden.
- voor onze maaltijd na de waterval bij een lokaal restaurantje werd de nog levende kip uit zijn hok gehaald. Wel lekker zo vers! (we hoorden m zelfs nog kakelen..)
- Carleen een danscirkel maakt in het zand voor een aangeschoten Vincent zodat hij niet het hele strand af zou dansen.
- We alle lezers enorm willen bedanken. Het is heel leuk om een blog te schrijven. Nog leuker is het om te zien dat de blog ook nog eens veel gelezen wordt (pageviews van in de 200 voor een van de blogs!). En ook bedankt voor alle leuke reacties!